Biblia Sacra Vulgata (Stuttgartensia) Tobiae 1: 1 Tobias ex tribu et civitate Nepthalim quae est in superioribus Galileae supra Naasson post viam quae ducit ad occidentem em sinistro habens civitatem Sephet 1: 2 cum captus esset em diebus Salmanassar regis Assyriorum in captivitate tamen positus viam Veritatis não deserta 1: 3 ita ut omnia quae habere poterat cotidie concaptivis fratribus qui erant ex genere inpertiret 1: 4 cumque esset iunior omnibus em tribu Nepthalim nihil tamen puertil gessit em opere 1: 5 denique cum irent omnes ad vitulos aureos quos Hieroboam fecerat rex Israhel hic solus fugiebat consórcios omnium 1: 6 e pergebat ad Hierusalem ad templum Domini et ibi adorabat Dominum Deum suum Israhel omnia primitiva sua e decimas suas fideliter offerens 1: 7 ita ut in tertio anno proselytis et advenis minerseyet omnem decimationem 1: 8 haec et Sua similia secundum legem Dei puerulus observabat 1: 9 cum vero factus esset vir aceito uxorem Annam ex tribu seu gênero ex e filium não Homens suum inponens ei 1:10 ab infantia timere Deum docuit e abstinere ab omni peccato 1:11 igitur cum per captivitatem devenisset cum uxore sua et filio em civitate Nineve cum omni tribu sua 1:12 e omnes ederent ex cibis gentilium iste custodivid animam suam E numquam contaminatus est in escis eorum 1:13 e quoniam memor fuit Domini in toto corde suo dedit illi Dominus gratiam in conspectu Salmanassar regis 1:14 et dedit ei potestatem quocumque vellet ire habens libertatem quaecumque facere voluisset 1:15 pergebat ergo per omnes qui Erant in captivitate et monita salutis dabat eis 1:16 cum autem venisset em Rages civitatem Medorum et ex his quibus honoratus fuerat a rege habuisset decem talenta argenti 1:17 e cum multa turba generis sui Gabelum egentem videret qui erat ex tribu eius sub chirografo dedit Illi memoratum pondus argenti 1:18 post multum vero temporis mortuo Salmanassar rege cum regnaret Sennacherim filius eius pro eo et filios Israhel exames aspera no conspeto suo 1: 19 Tobias pergebat per omnem cognationem suam et consolabatur eos dividebatque unicuique prout potterat de facultatibus suis 1:20 esurientes alebat nudis vestimenta praebebat et mortuis atque occisis sepulturam sollicitus exibebat 1:21 denique cum reversus esset rex Sennacherim fugiens a Iudaea plagam quam circa eum Deus fecerat Propaster blasphemiam suam et iratus multos occideret ex filiis Israhel Tobias sepeliebat corpora eorum 1:22 em ubi nuntiatum est regi iussit eum occidi et tulit ei omnem substantiam eius 1:23 Tobias vero cum filio suo et cum uxore fugiens nudus latuit quia multi diligebant eum 1 : 24 post morre vero quadraginta et quinque occiderunt regem filii ipsius 1:25 e reversus est Tobias ad domum suam omnisque facultas eius restituta est ei 2: 1 post haec vero cum esset morre festus Domini et factum esset prandium bonum in domo Tobis 2: 2 Dixit filio suo vade et adduc aliquos ex tribu nostra timentes Deum et epandelur nobiscum 2: 3 cume abisset reversus nuntiat unum ex filiis Israhel iugulatum iacere in platea statimque exiliens de accubitu suo relinquens prandium ieiunus pervenit ad corpus 2: 4 tollensque illud portavit ad domum suam occulte ut dum sol occubuisset caute sepeliret eum 2: 5 cumque occultasset corpus manducavit panem cum luctu et tremore 2: 6 memorandos illum Sermonem quem dixit Dominus per Amos profhetam morre festi vestri convertentur in lamentationem et luctum 2: 7 cum vero sol occubuisset abiit et sepelevit eum 2: 8 arguebant autem illum omnes proximi sui dicentes iam huius rei causa interfici iussus es et vix effugisti mortis imperium et iterum Sepelis mortuos 2: 9 sed Tobias mais timens Deum quam regem rapiebat corpora occisorum e occultabat em domo sua et mediis noctibus sepeliebat ea 2:10 contigit autem ut quadam die fatigatus a sepultura veniens domum iactasset se iuxta parietem et obdormisset 2:11 ex nido hirundinum Dormienti illi calida stercora insiderent super oculos eius fieretque caecus 2:12 hanc autem temptationem ideo permisit Domin Nós até mesmo Illi ut posteris daretur exemplum patientiae eius sicut et sancti Iob 2:13 nam cum ab infantia sua semper Deum timuerit et mandata eius custodierit non est contristatus contra Deum quod plaga caecitatis evenerit ei 2:14 inmobilis in Dei timore permansit agens gratias Deo Omnibus diebus vitae suae 2:15 nam sicut beato Iob insultabant reges ita isti parentes et cognati eius et inridebant vitam eius dicentes 2:16 ubi est spes tua pro qua elemosynas et sepulturas faciebas 2:17 Tobias vero increpabat eos dicens nolite ita loqui 2: 18 quoniam filii sanctorum sumus et vitam illam expectamus quam Deus daturus é seu qui fidem suam numquam mutant ab eo 2:19 Anna vero uxor eius ibat ad textrinum opus cotidie et de labore manuum suarum victum quem consequi poterat deferebat 2:20 unde factum est ut Hedum caprarum accipiens detulisset domi 2:21 cuius cum vocem balanços vir eus audisset dixit videte ne forte furtivus sit reddite eum dominis suis quia non licet nobis ex furto aliquid Aut edere aut contingere 2:22 ad haec uxor eius irata responde manifeste vana facta est spes tua et elemosynae tuae modo paruerunt 2:23 atque his et aliis huiusmodi verbis exprobrabat ei 3: 1 tunc Tobias ingemuit et coepit orare cum lacrimis 3: 2 dicens Iustus es Domine et omnia iudicia tua iusta sunt et omnes viae tuae misericordia et veritas et iudicium 3: 3 e nunc Domine memor esto mei ne vindictam sumas de peccatis meis neque reminiscaris delicta mea vel parentum meorum 3: 4 quoniam non oboedivimus praeceptis tuis et traditi Sumus in direptionem et captivitatem et mortem et in fabulam et in inproperium omnibus nationibus in quibus dispersisti nos 3: 5 et nunc Domine magna iudicia tua quia non egimus secundum praecepta tua et non ambulavimus sinceriter coram te 3: 6 et nunc Domine secundum voluntatem tuam fac Mecum et praecipe no ritmo recipi spiritum meum expedit enim mihi mori magis quam vivere 3: 7 eadem itaque die contigit ut Sarra filia Raguhel in civitate Medorum ut et ipsa audiret Inproperium ab una ex ancillis patris sui 3: 8 quoniam tradita fuerat septem viris et daemonium nomine Asmodeus occiderat eos mox ut ingressi fuissent ad eam 3: 9 ergo cum pro culpa sua increparet puellam responder ei dicens amplio ex te non videamus filium aut filiam super terram Interfectrix virorum tuorum 3:10 numquid et me occidere vis sicut et iam septem occidisti ad hanc vocem perrexit in superiori cubiculo domus suae et tribus diebus et tribus noctibus non manducavit neque bibit 3:11 sed in oratione persistens lacrimis deprecabatur Dominum ut ab a inproperio liberaret Eam 3:12 factum é autem tertia die dum conpleret orationem benedicens Dominum 3:13 dixit benedictum is nomen tuum Deus patrum nostrorum qui cum iratus fueris misericordiam facies e in tempore tribulationis peccata dimittis seu qui invocante te 3:14 ad te Domine faciem meam converto Ad te oculos meos converto 3:15 peto Domine ut de vinculo inproperii huius absolvas me aut certe desuper terra eripias me 3:16 tu Scis Domine quia numquam concupivi virum et mundam servavi animam meam ab omni concupiscentia 3:17 numquam cum ludentibus miscui me neque cum seu qui em levitate ambulant participa me praebui 3:18 virum autem cum timore tuo non libidine mea consensi suscipere 3:19 et aut Ego indigna fui illis aut illi mihi forsitan digni non fuerunt quia forsitan viro alio conservasti me 3:20 não está enim em hominis potestate consilium tuum 3:21 hoc autem certum habet omnis qui colit te quia vita eius si em probatione fuerit coronabitur si autem in Tribulatione fuerit liberabitur et si in correptione fuerit ad misericordiam tuam pervenire licebit 3:22 non enim delectaris em perditionibus nostris quia post tempestatem tranquillum facis et post lacrimationem et fletum exultationem infundis 3:23 sit nomen tuum Deus Israhel benedictum in saecula 3:24 in illo Tempore exauditae sunt preces amborum in conspectu gloriae summi Dei 3:25 e missus est angelus Domini sanctus Rafahel ut curaret ambos quorum uno te Mpore fuerat oratio in conspectu Domini recitata 4: 1 igitur cum Tobias putaret orationem suam exaudiri ut mori potuisset vocavit ad se Tobiam filium suum 4: 2 dixit ei audi fili mi verba oris mei et ea in corde tuo quasi fundamentum construit 4: 3 cum acceperit Deus animam meam corpus meum sepeli et honorem habebis matri tuae omnibus diebus vitae eius 4: 4 memor enim esse debes quae et quanta pericula passa sit propter te in utero suo 4: 5 cum autem et ipsa conpleverit tempus vitae suae sepelies eam circa me 4: 6 omnibus autem diebus vitae tuae Deum in mente habe et cave ne aliquando peccato consentias et praetermittas praecepta Dei nostri 4: 7 ex substância tua fac elemosynam et noli avertere faciem tuam ab ullo paupere ita enim fiet ut nec a tevertatur facies Domini 4: 8 Quomodo potueris ita esto misericors 4: 9 si multum tibi fuerit abundanter tribue si exiguum fuerit etiam exiguum libenter inpertire stude 4:10 praemium enim tibi bonum thesaurizas in die necessitatis 4:11 quoniam elemos Yna ab omni peccato et a morte liberat et non patietur animam ire in tenebras 4:12 fiducia magna erit coram summo Deo elemosyna omnibus qui faciunt eam 4:13 adtende tibi fili mi ab omni fornicatione et praeter uxorem tuam numquam patiaris crimen scire 4:14 Numero de soberania em tuo sensu aut em tuo verbo dominari allowtas em ipsa enim initium sumpsit omnis perditio 4:15 quicumque aliquid tibi operatus fuerit statim mercedem ei restitue et merces mercennarii apud te omnino non manati 4:16 quod ab alio odis fieri tibi vide ne alteri Tu aliquando facias 4:17 panem tuum cum esurientibus et egenis comede et de vestimentis tuis nudos tege 4:18 panem tuum et vinum super sepulturam iusti constituição e noli ex eo manducare et bibere cum peccatoribus 4:19 consilium semper a sapiente perquire 4:20 Omni tempore benedic Deum et pete ab et ut vias tuas dirigat et omnia consilia tua in ipso permaneant 4:21 indico etiam tibi fili mi dedisse me decem talenta argenti dum infantulus estes Gabelo in Rages Civitate Medorum et chirografum eius apud me habeo 4:22 e ideo perquire quomodo ad eum pervenias et recipias ab e supra memoratum pondus argenti et restituas ei chirografum suum 4:23 noli timere fili mi pauperem quidem vitamimar germus sed multa bona habemus si timuerimus Deum et Recesserimus ab omni peccato et fecerimus bene 5: 1 tunc Tobias responde patri suo et dixit omnia quaecumque praecepisti mihi faciam pater 5: 2 quomodo autem hanc pecuniam inquire ignoro ille me nescit neque ego illum quod signum dabo illi sed neque viam qua pergatur illuc aliquando cognovi 5: 3 tunc pater suus respondent illi et dixit chirografum quidem eius penes me habeo quem dum illi ostenderis statim restituet 5: 4 sed perge nunc e perguntar tibi aliquem fidelem virum qui comer tecum salva mercede sua dum adhuc vivo ut recipios ea 5: 5 tunc Egressus Tobias invenit iuvenem splendidum stantem praecinctum e quase paratum ad ambulandum 5: 6 e ignorans quod angelus Dei esset salutavit eum et dixit unde te habemus bon E iuvenis 5: 7 em ille responde ex filiis Israhel et Tobias dixit ei nosti viam quae ducit in regionem Medorum 5: 8 cui responde novi et omnia itinera eius frequenter ambulavi et mansi apud Gabelum fratrante nostrum qui moratur em Rages civitate Medorum quae posita est in Monte Exbathanis 5: 9 cui Tobias eu souine me obsecro donec haec ipsa nuntiem patri meo 5:10 tunc ingressus indicavit universa haec patri suo super quae admiratus pater rogat ut introiret ad eum 5:11 ingressus itaque salutavit eum et dixit gaudium tibi sempre se sente 5 : 12 et Tobias aí quale mihi gaudium erit qui in tenebris sedeo et lumen caeli non video 5:13 cui ait iuvenis forti animo esto no proximo est ut a Deo cureris 5:14 dixit itaque illi Tobias numquid poteris perducere filium meum ad Gabelum in Rages Medorum et cum redieris restituam tibi mercedem tuam 5:15 e dixit ei angelus ego eum ducam et reducam ad te 5:16 cui Tobias responde rogo te indica mihi de qua domo aut de qua tribu es tu 5:17 cui Rafahel angelus d Ixit gênero quaeris mercennarii e ipsum mercennarium qui cum filio tuo coma 5:18 sed ne forte sollicitum te reddam ego sum Azarias Ananiae magni filius 5:19 e Tobias respondem ex magno genere es tu sed peto ne irascaris quod voluerim cognoscere genus tuum 5:20 Dixit autem illi angelus ego sanum ducam et sanum tibi reducam filium tuum 5:21 respondens autem Tobias dixit bene ambuletis et sit Deus in itinere vestro et angelus eius comitetur vobiscum 5:22 tunc paratis omnibus quae erant em via portanda fecit Tobias vale patri et matri Suae et ambulaverunt ambo simul 5:23 cumque profecti essent coefit flere mater eius et dicere baculum senectutis nostrae tulisti et transmisisti a nobis 5:24 numquam esset ipsa pecunia pro qua misisti eum 5:25 sufficiebat enim nobis paupertas nostra ut divitias conputaremus hoc quod videbamus Filium nostrum 5:26 dixitque ei Tobias noli flere salvus perveniet filius noster e salvus revertetur ad nos e oculi tui videbunt eum 5:27 credo enim quoniam angelus De I bonus comitetur ei et bene disponat omnia quae circa ipsum geruntur ita ut cum gaudio revertatur ad nos 5:28 ad hanc vocem cessavit mater eius flere et tacuit 6: 1 profectusque est Tobias et canis secutus est eum et mansit prima mansione iuxta fluvium Tigris 6 : 2 et exivit ut lavaret pedes suos et ecce piscis inmanis exivit ad devorandum eum 6: 3 quem expavescens clamavit voce magna dicens Domine invadir-me 6: 4 e dixit ei angelus adprehende brancia eius e trahe eum ad te quod cum fecisset adtraxit eum in sicco E palpitare coepit ante pedes eius 6: 5 tunc dixit ei angelus extentera hunc piscem et cor eius et fel eius e iecur repone tibi sunt enim haec necessaria ad medicamenta utiliter 6: 6 quod cum fecisset assavit carnes eius et secum subsulerunt via via cetera salierunt quae Eis quintês pervenirente suficiente em Rages civitatem Medorum 6: 7 tunc interrogavit Tobias angelum et dixit ei obsecro te Azarias frater ut dicas mihi quod remedium habebunt ista quae de pisce servare iussisti 6: 8 respondensque dixit ei cordis eius particulam si super carbones ponas fumus eius extricat omne daemonium sive a viro sive a muliere ita ut ultra non accedat ad eos 6: 9 6:10 et dixit ei ubi vis ut maneamus 6:11 respondensque angelus ait Estão Raguhel nomine propinquus vir de tributo e fato habet filiam nomine Sarram sed neque masculine neque feminam ullum habet alium praeter eam 6:12 tibi debetur omnis substancial eius e oportet te eam accipere coniugem 6:13 pete ergo eam a patre eius et dabit Tibi eam uxorem 6:14 tunc responde Tobias et dixit audio quia tradita est viris septem et mortui sunt sed et haec audivi quia daemonium illos occidit 6:15 timeo ergo ne forte mihi haec eveniant et cum sim unicus parentibus meis deponam senectutem illorum cum tristitia ad Infernum 6:16 tunc angelus Rafahel dixit ei audi me et ostendam tibi qui sunt quibus praevalere potest daemonium 6:17 hii namque qui coniugium ita suscipiunt ut Deum a se sua mente excludant e suae libidini ita vacent si Cortar equus et mulus in quibus non est intellectus habet potestatem daemonium super eos 6:18 tu autem cum acceperis eam ingressus cubículo por três mortes estocagens e abstincias e nihil aliud nisi orationibus vacabis cum ea 6:19 ipsa autem nocte incenso iecore piscis fugabitur daemonium 6:20 secunda vero nocte em copulatione sanctorum patriarcharum admitteris 6:21 tertia autem nocte benedictione consequeris ut filii ex vobis incolomes procreentur 6:22 transacta autem tertia nocte accipies virginem cum timore Domini amore filiorum magis quam libidinis ductus ut in semine Abrahae benedictionem in filiis Consequaris 7: 1 ingressi sunt autem ad Raguhelem et suscepti eos Raguhel cum gaudio 7: 2 intuensque Tobiam Raguhel dixit Annae uxori suae quam similis is iuvenis iste consobrino meo 7: 3 e cum haec dixisset ha unde estis iuvenes fratres nostri at illi dixerunt ex tribu Nepthalim sumus ex captivitate Nineven 7: 4 dixit illis Raguhel nostis Tobiam fratrem meum qui dixerunt novimus 7: 5 cumque mu Lta bona loquerentur de l'dixit angelus ad Raguhel Tobias de quo interrogas pater huius est 7: 6 et misit se Raguhel et cum lacrimis osculatus est eum et plorans super collum eius 7: 7 dixit benedictio sit tibi fili mi quia boni et optimi viri filius es 7: 8 et Anna uxor eius et Sarra filia ipsorum lacrimatae sunt 7: 9 postquam autem locuti sunt praecepit Raguhel occidi arietem et parari convivium cumque hortareet eos discumbere ad prandendum 7:10 Tobias dixit hic ego hodie não manducabo neque bibam nisi prius petitionem meam confirma E promittas mihi se atrevem Sarram filiam tuam 7:11 quo audito verbo Raguhel expavit sciens quid evenerit illis septem viris et timere coefit ne forte et huic similiter accideret et cum nutaret et non daret ullum petenti responsum 7:12 dixit ei angelus noli timere dare illam isti Quoniam huic timenti Deum debitur coniux filia tua propterea alius non potuit habere illam 7:13 tunc dixit Raguhel não dubito quod Deus preces e lacrimas meas in conspectu suo admiser 7:14 e credo quoniam ideo vos fecit ad me venire ut ista coniungeretur cognationi suae secundum legem Mosi et nunc noli dubium gerere quod tibi eam non tradam 7:15 e adprehendens dexteram filiae suae dexterae Tobiae tradidit dicens Deus Abraham et Deus Isaac et Deus Iacob sit vobiscum et ipse coniungat vos impleatque benedictionem suam in vobis 7:16 e aceita carta fecerunt conscriptionem coniugii 7:17 e post haec epulati sunt benedicentes Deum 7:18 vocavitque ad se Raguhel Annam uxorem suam et praecepit ei ut praepararet alterum cubiculum 7: 19 et introduxit in eum Sarram filiam suam et lacrimata est 7:20 dixitque ei forti animo esto filia mi Dominus caeli det tibi gaudium pro taedio quo perpessa es 8: 1 postquam vero cenaverunt introduxerunt iuvenem ad eam 8: 2 recordatus itaque Tobias sermonem angeli protulit De cassidile suo partem iecoris posuitque eam super carbones vivos 8: 3 tunc Rafahel angelus adprehendit daemonium e religavit eum in deserto superioris Aegypti 8: 4 tunc ho Rtatus est virginem Tobias dixitque ei Sarra exsurge deprecemus Deum hodie et cras et secundum cras quia istis tribus noctibus Deo iungimur tertia autem transacta nocte in nostro erimus coniugio 8: 5 filii quippe sanctorum sumus et non possumus ita coniungi sicut et gentes quae ignorant Deum 8: 6 surgentes autem pariter instanter orabant ambo ut sanitas daretur eis 8: 7 dixitque Tobias Domine Deus patrum nostrorum benedicant te caeli et terra et mare fontes e fluminis e omnis creatura tua quae in eis sunt 8: 8 tu fecisti Adam de limo terrae dedistique ei adiutorium Evam 8: 9 et nunc Domine tu scis quia non luxuriae causa accipio sororem meam sed sola posteritatis dilectione in qua benedicatur nomen tuum em saecula saeculorum 8:10 dixit itaque Sarra miserere nobis Domine miserere nobis et consenescamus ambo pariter sani 8:11 et factum est Circa pullorum cantum accersiri iussit Raguhel servos suos et abierunt pariter ut foderent sepulchrum 8:12 dadosbatenim simym mode evenerit ei quod et Ceteris illis septem qui sunt ingressi ad eam 8:13 cumque parassent fossam reversus ad uxorem suam Raguhel dixit 8:14 mitte unam ex ancillis tuis et videat si mortuus est ut sepeliam illum antequam inlucescat 8:15 em illa mittens unam ex auxilillis suis ingressa cubiculum Repperitque eos incolomes secum pariter dormientes 8:16 reversa nuntiavit bonum nuntium et benedixerunt Deum Raguhel videlicet et Anna uxor eius 8:17 et dixerunt benedicimus te Domine Deus Israhel quia non contigit nobis quemadmodum putabamus 8:18 fecisti enim nobiscum misericordiam tuam et exclusisti a nobis Inimicum persequentem nos 8:19 misertus es autem duobus unicis fac eos Domine in plenius benedicere te et sacrificium tibi laudis tuae et suae sanitatis offerre ut cognoscat universitas gentium quia tu es Deus solus em universa terra 8:20 statimque praecepit servis suis Raguhel ut replerent fossam Quam fecerant priusquam lucesceret 8:21 uxori autem suae dixit ut instrueret convivium e praepararet omnia quae in ci Bos erant iter agentibus necessaria 8:22 duas quoque vaccas pingues e quattuor arietes occidi fecit et parari epulas omnibus vicinis suis et cunctis amicis 8:23 et adiuravit Raguhel Tobiam ut duas ebdomadas moraretur apud eum 8:24 de omnibus autem quae possidebat Raguhel dimidiam partem Dedit Tobiae et fecit hanc scripturam ut pars dimidia quae supererat post obitum eorum Tobis dominio conquistado 9: 1 tunc vocavit ad se Tobias angelum quem quidem hominem aestimabat et dixit ei Azarias frater peto ut auscultes verba mea 9: 2 si me ipsum tradam tibi servum non Ero condignus providentiae tuae 9: 3 tamen obsecro ut adsumas tibi animalia sive servitia et vadas ad Gabelum em Rages Medorum reddasque ei chirografum suum et recipios ab e poluição e roges eum venire ad nuptias meas 9: 4 scis enim ipse quoniam numerat dies pater meus et Si tardavero una die plus contristatur anima eius 9: 5 e certe vides quomodo Raguhel coniuraverit me cuius adiuramentum spernere non possum 9: 6 tunc Rafahel adsumen S quattuor ex servis Raguhelis et duos camelos em Rages Medorum perrexit et inveniens Gabelum dedit ei chirografum suum et recepit omnem pecuniam 9: 7 indicavitque ei de Tobia filio Tobiae omnia quae gesta sunt fecitque eum secum venire ad nuptias 9: 8 cumque ingressus esset domum Raguhelis Inventar Tobiam discumbentem et exiliens osculati sunt se alterutrum flevit itaque Gabelus et benedixit Deum 9: 9 et dixit benedicat te Dominus Deus Israhel quia filius es viri optimi e iusti et timentis Deum et elemosynas facientis 9:10 e dicatur benedictio super uxorem tuam et super parentes Vestros 9:11 e videietis filios vestros e filios filiorum vestrorum usque em tertiam et quartam generationem et sit semen vestrum benedictum a Deo Israhel qui regnat em saecula saeculorum 9:12 cumque omnes dixissent amen accesserunt ad convivium sed et cum timore Domini nuptiarum convivium exercebant 10 : 1 cum vero moras faceret Tobias causa nuptiarum sollicitus erat pater eius Tobias dicens putas quare moratur Filius meus aut quare detentus est ibi 10: 2 putasne Gabelus mortuus est et nemo illi reddet pecuniam 10: 3 coepit autem contristari nimis ipse et Anna uxor eius cum e com coeperunt ambo simulador e quod die statuto minime reverteretur filius eorum ad eos 10: 4 flebat igitur mater eius inremediabilibus lacrimis atque dadobat heu heu me fili mi ut quid te malimente peregrinari lúmen oculorum nostrorum baculum senectutis nostrae solacium vitae nostrae spem posteritatis nostrae 10: 5 omnia in te uno habentes te non debuimus dimittere ire a nobis 10: 6 cui Banco de dados Tobias tace et noli turbari sanus est filius noster satis fidelis est vir ille cum quo misimus eum 10: 7 illa autem nullo modo consolari poterat sed cotidie exiliens circumspiciebat et circuibat vias omnes per quas spes remeandi videogatur ut procul videret eum si fieri possit venientem 10 : 8 no vero Raguhel dadosbat ad generum suum mane hic e ego mittam nuntium salutis de te ad Tobiam patrem tuum 10: 9 cui Tobias dixit ego novi quia pat O que é o que é mais importante para os seres humanos e as pessoas que vivem em cães e seres humanos em pecellis et in pecudibus et in camelis. E in pecunia multa et salvum atque gaudentem dimisit eum a se 10:11 dicens angelus Domini sanctus sentar-se em itinere vestro perducatque vos incolomes e inveniatis omnia recte circa conparentes vestuários e videiros oculi mei filios vestros priusquam moriar 10:12 et adprehendentes parentes filiam suam osculati Sunt eam et dimiserunt ire 10:13 monentes eam honorare soceros diligere maritum regere familiam gubernare domum et se ipsam inreprehensibilem exibe 11: 1 cumque reverterentur pervenerunt ad Charram quae est in medio itinere contra Nineven undecimo die 11: 2 dixit angelus Tobias frater scis quemadmodum reliquisti Patrem tuum 11: 3 si placet itaque tibi praecedamus et lento graduado insequentur iter nostrum famil Ie simul cum coniuge tua et cum animalibus 11: 4 cumque hoc placuisset ut irent dixit Rafahel ad Tobiam tolle tecum ex felle piscis erit enim necessarium tulit itaque Tobias ex felle illo et abierunt 11: 5 Anna vero sedebat secus viam em supercilio montis unde respicere poterat De longinquo 11: 6 et dum ex eodem loco specularetur adventum eius vidit a longe e ilico agnovit venientem filium suum et currens nuntiavit viro suo dicens ecce venit filius tuus 11: 7 dixitque Rafahel ad Tobiam adubi introieris domum tuam statim adora Dominum Deum tuum et gratias Agens ei accede ad patrem tuum et osculare eum 11: 8 statimque lini super oculos eius ex felle a piscis quod portas tecum scias enim quoniam mox aperientur oculi eius et videbit Pater tuus lumen caeli et in aspectu tuo gaudebit 11: 9 tunc praecucurrit canis qui simul Fuerte em via e quase nuntius adveniens blandimento suae caudae gaudebat 11:10 unde contigit ut exsurgens caecus pater coepit offendens pedibus currere et data manu puero Ocorrem em obviam filio suo 11:11 e suscipiens osculatus est eum cum uxore sua e coeperunt flere prae gaudio 11:12 cumque adorassent Dominum et gratias egissent consederunt 11:13 tunc sumens Tobias de felle piscis linivit oculos patri suo 11:14 et sustinens quasi Dimidiam fere horam coepit albugo ex oculis eius quasi membrana ovi egredi 11:15 quem adprehendens Tobias traxit ab oculis eius statimque visic recepit 11:16 et glorificabant Deum ipse videlicet et uxor eius et omnes qui sciebant eum 11:17 banco de dados Tobias benedico te Domine Deus Israhel quoniam tu castigasti me et tu sanasti me et ecce video Tobiam filium meum 11:18 ingressa est etiam post setembro morre Sarra uxor filii eius et omnes familiae et pecora sana et cameli et pecunia multa uxoris sed e alia pecunia quam receperat a Gabelo 11: 19 e narravit parentibus suis omnia beneficia Dei quae fecisset circa eum por hominem qui eum duxerat 11:20 veneruntque Achior et Nabath consobrini Tobiae gaudentes ad Tobin congratulantes Ei de omnibus bonis quae circa illum ostenderat Deus 11:21 e por setembro morre epulantes omnes gaudio magno gavisi sunt 12: 1 tunc vocavit ad se Tobias filium suum dixitque ei quid possumus dare viro isti sancto qui venit tecum 12: 2 respondens Tobias dixit pater Quam mercedem dabimus ei aut quid dignum poterit esse beneficiis eius 12: 3 me duxit et reduxit sanum pecuniam a Gabelo ipse suscepti uxorem ipse me habere fecit et daemonium ab e conpescuit gaudium parentibus eius fecit me ipsum a devoratione piscis eripuit te quoque fecit videre lumen caeli E bonis omnibus por eum repleti sumus quid illi ad haec dignum poterimus dare 12: 4 sed peto te pater mi ut roges eum si forte dignificur medietatem de omnibus quae adlata sunt sibi adsumere 12: 5 e vocantes eum pater scilicet et filius tulerunt eum in partem E rogare coeperunt ut dignaretur dimidiam partem omnium quae adtulerant acceptam habere 12: 6 tunc dixit eis occulte benedicite Deum caeli et coram omnibus viventibus confitemini illi q Uoniam fecit vobiscum misericordiam suam 12: 7 etenim sacramentum regis abscondere bonum est opera autem Dei revelare et confiteri honorificum est 12: 8 bona is oratio cum ieiunio et elemosyna magis quam thesauros auri condere 12: 9 quoniam elemosyna a morte liberat et ipsa est quae purgat Peccata et faciet invenire vitam aeternam 12:10 qui autem faciunt peccatum et iniquitatem hosts sunt animae suae 12:11 manifesto ergo vobis veritatem et non abscondam a vobis sermonem occultum 12:12 quando orabas cum lacrimis et sepeliebas mortuos et derelinquebas prandium et mortuos abscondebas per Diem in domo tua et nocte sepeliebas ego obtuli orationem tuam Domino 12:13 e quia acceptus eras Deo necesse fuit ut temptatio probaret te 12:14 et nunc misit me Dominus ut curarem te et Sarram uxorem filii tui a daemonio liberarem 12:15 ego enim Soma Rafahel angelus unus ex septem qui adstamus ante Dominum 12:16 cumque haec audient turbati sunt et trementes ceciderunt super faciem suam 12:17 dixitque ei S angelus pax vobis nolite timere 12:18 etenim cum essem vobiscum per voluntatem Dei ipsum benedicite et cantate illi 12:19 videbar quidem vobiscum manducare e bibere sed ego cibo invisibili e potu qui ab hominibus videri non potest utor 12:20 tempus est ergo ut Reverter ad eum qui me misit vos autem benedicite Deum et narrate omnia mirabilia eius 12:21 e cum haec dixisset ab aspectu eorum ablatus e ultra eum videre non potuerunt 12:22 tunc prostrati per horas tres em faciem benedixerunt Deum et exsurgentes narraverunt omnia mirabilia Eius 13: 1 aperiens autem Tobias senior os suum benedixit Dominum e dixit magnus es Domine in aeternum et in omnia saecula regnum tuum 13: 2 quoniam tu flagellas et salvas deducis ad infernum et reducis et non est qui effugiat manum tuam 13: 3 confitemini Domino Filii Israhel et in conspectu gentium ludate eum 13: 4 quoniam ideo dispersit vos inter gentes quae ignorant eum ut vos narretis mirabilia eius et faciatis scire eos quia non est alius Deus Omnipotens praeter eum 13: 5 ipse castigavit nos propter iniquitates nostras e ipse salvabit nos propter misericordiam suam 13: 6 aspicite ergo quae fecit vobiscum et cum timore et tremore confitemini illi regemque saeculorum exaltate em operibus vestris 13: 7 ego autem in terra captivitatis meae confitebor Illi quoniam ostendit maiestatem suam in gentem peccatricem 13: 8 convertimini itaque peccatores et facite iustitiam coram Deo credentes quod faciat vobiscum misericordiam suam 13: 9 ego autem et anima mea in eo laetabimur 13:10 benedicite Dominum omnes electi eius agite dies laetitiae et confitemini illi 13:11 Hierusalem civitas Dei castigavit te Dominus em operibus manuum tuarum 13:12 confitere Domino in bonis et benedic Deum saeculorum ut reaedificet in te tabernaculum suum et revocet ad te omnes captivos et gaudeas em omnia saecula saeculorum 13:13 luce splendida fulgebis et omnes Multas terrae adorabunt te 13:14 nação ex longinquo ad te venient et munera deferentes adorabunt Domi Num in te et terram tuam in sanctificatione habebunt 13:15 nomen magnum invocabunt in te 13:16 maledicti erunt qui contempserint te et condemnati erunt omnes qui blasphemaverint te benedictique erunt qui aedificaverint te 13:17 tu autem laetaberis in filiis tuis quoniam omnes benedicentur et Congregabuntur ad Dominum 13:18 beati omnes qui diligunt te et who gaudent super pace tua 13:19 anima mea benedic Dominum quoniam liberavit Hierusalem civitatem suam 13:20 beatus ero si fuerint reliquiae seminis mei ad videndam claritatem Hierusalem 13:21 portae Hierusalem ex sapphyro et zmaragdo aedificabuntur et ex lapide pretioso omnis circuitus murorum eius 13:22 ex lapide candido et mundo omnes plateae eius sternentur et per vicos eius alleluia cantabitur 13:23 benedictus Dominus qui excitavit eam ut sit regnum eius in saecula saeculorum super eam amen 14:1 et consummati sunt sermones Tobi et posteaquam inluminatus est vixit annis quadraginta duobus et vidit filios nepotum suorum 14:2 conpleti s itaque annis centum duobus sepultus est honorifice in Nineven 14:3 quinquaginta namque et sex annorum oculorum lumen amisit sexagenarius vero recepit 14:4 reliquum vero vitae suae in gaudio fuit et cum bono profectu timoris Dei perrexit in pace 14:5 in hora autem mortis suae vocavit ad se Tobiam filium suum et septem iuvenes filios eius nepotes suos dixitque eis 14:6 prope erit interitus Nineven non enim excidit verbum Dei et fratres nostri qui dispersi sunt a terra Israhel revertentur ad eam 14:7 omnis autem deserta terra eius replebitur et domus Dei quae in ea incensa est iterum reaedificabitur ibique revertentur omnes timentes Deum 14:8 et relinquent gentes idola sua et venient in Hierusalem et inhabitabunt in ea 14:9 et gaudebunt in ea omnes adorantes regem Israhel 14:10 audite ergo filii mei patrem vestrum servite Domino in veritate et inquirite ut faciatis quae sunt placita illi 14:11 et filiis vestris mandate ut faciant iustitias et elemosynas ut sint memores Dei et benedicant eum in omni tempore in veritate et in tota virtute sua 14:12 nunc ergo filii audite me et nolite manere hic sed quacumque die sepelieritis matrem vestram circa me in uno sepulchro ex eo dirigite gressus vestros ut exeatis hinc 14:13 video enim quoniam iniquitas eius finem dabit ei 14:14 factum est autem post obitum matris suae Tobias abscessit ex Nineven cum uxore sua et filiis et reversus est ad soceros suos 14:15 invenitque eos incolomes in senectute bona et curam eorum gessit et ipse clausit oculos eorum et omnem hereditatem domus Raguhel ipse percepit viditque quintam generationem filios filiorum suorum 14:16 et conpletis annis nonaginta et novem in timore Domini cum gaudio sepelierunt eum 14:17 omnis cognatio eius et omnis generatio eius in bona vita et sancta conversatione permansit ita ut accepti essent tam Deo quam hominibus et cunctis habitatoribus terrae Nehemiae Iudith Wikisource Textus sub CC BY-SA 3.0 praebetur nisi aliter indicatus. Estaba anocheciendo. El viejo monje poda adivinar las ltimas fibras rojizas del atardecer por el estrecho ventanuco de la celda. Como cada da, prepar con maligna fruicin los instrumentos de una disciplina que se haba impuesto haca muchos aos. Acarici con un estremecimiento de placer el cilicio, lo roz apenas con una yema temblorosa mientras pensaba en hembras lujuriosas que haban de retozar con l en sus sueos de viejo solitario, ms all de los muros del monasterio, ms all de las montaas sombras, ms all de la dura realidad de una vida dedicada a la maldad. El monje Bernardo de Plasencia haba descubierto sus perversas inclinaciones desde muy nio, mientras disfrutaba contemplando el sufrimiento de pequeos insectos que crujan entre sus deditos de nio malo, mientras acusaba con calculados infundios a sus hermanos para permitirse el regocijante espectculo de un castigo ejemplar. Pero slo alcanz a vislumbrar la hondura de su maldad cuando asisti con un sentimiento de alocada felicidad a la prolongada agona que haba de llevar a su padre a la tumba. Bernardo se brindaba con solicitud ejemplar a curar las llagas de su progenitor. Pronto empez a hablarse de la santidad del nio. Pero lo cierto es que el pequeo senta una malsana satisfaccin al descubrir cada nueva pstula, y se deleitaba curando aquel cuerpo mortecino con la nica intencin de verlo retorcerse de dolor y desesperacin. Cuando su padre exhal el ltimo suspiro, l estaba a su lado. Consciente de su monstruosa degradacin, comenz a mortificar sus carnes, pero pronto supo que tambin as poda obtener placer. Su vida monstica estuvo presidida por los nicos anhelos de sufrir y hacer sufrir a los dems. Por supuesto, deba valerse de sutiles ardides para evitar que su maldad fuera descubierta. Lo haba conseguido sin dificultad hasta que el viejo cocinero lo sorprendi emponzoando el vino de las tinajas con una droga que usaban para matar a las ratas. El anciano, que ya haba advertido algn acto censurable en su nuevo ayudante, decidi informar cumplidamente al abad, pero no tuvo tiempo. Un pesado azadn le abri la cabeza mientras Bernardo descubra un deleite nuevo, voluptuoso, brutal como un huracn, que raptaba su nima y la elevaba hasta el paraso. Nunca se encontr el cuerpo del pobre anciano, y los monjes no llegaran a sospechar jams de dnde proceda aquella carne tan suculenta que Bernardo, el nuevo cocinero, haba aprendido a guisar de modo tan exquisito. El cruel monje haba ledo algunas teodiceas famosas en su poca, pero no le convencieron los argumentos con que los filsofos tratan de explicar la presencia del mal en un mundo creado por un dios bondadoso. Con el paso del tiempo, se afirmaba en la idea de que Dios era sin lugar a dudas un ser horriblemente perverso, puesto que lo haba creado a su imagen y semejanza para ponerlo despus en el mundo. S, Dios deba ser inmensa, absoluta, inconmensurablemente malo, deba ser la maldad ms all de la cual nada puede pensarse, puesto que le permita a l, el ms perverso entre los perversos, seguir existiendo. La epidemia lleg con una furia tan devastadora, que en poco ms de tres meses no quedaba ningn ser vivo en toda la aldea, excepto el hermano Bernardo, que se salv de forma milagrosa. De nada valieron las oraciones ni las ofrendas. De nada sirvi entonar en el atrio del monasterio el Media vita con spero y acongojado acento. Los primeros sntomas eran la fiebre y una incontenible necesidad de vomitar que dejaba a los enfermos extenuados y con unas bolsas verdosas bajo los ojos. Luego aparecan los signos de la locura y ya no haba ninguna esperanza. Bernardo vio morir uno tras otro a todos los que un da se llamaron sus hermanos. Al trmulo gozo de contemplar sus ltimos estertores se una el delicioso riesgo, cada vez ms inminente, de caer l mismo vctima de la peste. Pero lleg un da en que se supo nico superviviente enmedio de la desolacin y de la muerte. Al principio sinti una suerte de vrtigo dulcsimo. Reuni en un saco todos los objetos valiosos que guardaba el monasterio: clices, un crucifijo con incrustaciones de piedras preciosas, un cofrecillo con monedas de oro que esconda el abad en el interior del jergn y algunas otras cosas. Puso cuantiosas provisiones en una bolsa y escondi bajo sus ropas un enorme cuchillo. Carg su equipaje en un carretn que encontr en los establos. Luego se march sin mirar atrs. Al llegar a la aldea, no pudo reprimir un estremecimiento. Las calles estaban desiertas. Personas y bestias haban quedado reducidas a un montn de restos informes. La epidemia pareca haberle perdonado slo a l. Se dijo a s mismo que no era posible. Con esa esperanza registr cada casa, cada taberna, cada lupanar. Slo hall una mueca de espanto repetida hasta el infinito en cada nio, en cada viejo, en cada mujer, en cada hombre, en cada perro. Era un rictus terrible que ya le resultaba familiar porque lo haba reconocido en cada monje apestado. Sonri para infundirse valor. Comi, bebi y descans unas horas. Luego dedic el resto del da a rapiar cuanto encontr de valor en el pueblo sin importarle la posibilidad del contagio, pues ahora se saba inmune. Pas la noche en una casa principal con blasones nobiliarios en la fachada, no muy lejos del cadver de un noble que ostentaba en su rado uniforme la cruz de Calatrava. Al clarear el da, parti con su botn camino de la ciudad ms prxima. Tan cargado iba de reliquias y objetos de valor, que necesit cinco jornadas para llegar. Cuando franque las puertas de la villa, sinti un vrtigo insoportable. El espectculo que se ofreca a sus ojos era infernal. Los estragos de la enfermedad adquiran dimensiones apocalpticas. Renunci a llegar hasta la plaza porque el tufo de la aniquilacin se haca absolutamente irrespirable. Pernoct en las afueras de la poblacin y reanud la marcha al alba. Un aire sombro se dibujaba en su semblante. Lleg a otra aldea, y a otra, y a otras muchas. Slo encontr podredumbre y desolacin. Finalmente consider si no sera en realidad el nico ser vivo sobre la faz de la tierra. Aquella idea lo sumi en un indescriptible estado de desesperacin. Un da, a la hora de vsperas, escuch el taido de una campana, a lo lejos, procedente de una pequea ermita. Dej por el suelo el carretn con su ya abultado botn y ascendi hasta el escarpado peasco en que se asentaba la iglesia. Lleg exhausto y jadeante. Un sentimiento de gozo iluminaba su espritu. No el gozo perverso que haba conocido durante toda su vida al contemplar el sufrimiento de sus hermanos: un gozo beatfico de hombre arrepentido que al fin abre sus brazos al amor y a la esperanza. Apenas sin fuerzas, empuj la puerta y penetr en la humilde ermita. Las velas lucan encendidas como si estuviera a punto de iniciarse la celebracin de un oficio. El intenso aroma del incienso inundaba la capilla. A Bernardo se le saltaron las lgrimas. Atraves la nave principal y pas a una minscula vivienda. Nadie haba. No acababa de salir de su estupor, cuando se escuch de nuevo el alegre taido de la campana. El monje busc las escaleras que conducan hasta el campanario y subi a saltos, como un animal acorralado. Abrazado a la cuerda que penda del badajo de la campana mayor, vio el cuerpo del ermitao medio devorado por los buitres. En su rostro haba una horrible mueca que Bernardo reconoci sin dificultad. Fue entonces cuando se percat de que la fiebre lo estaba abrasando. Cay de hinojos y exclam: 8212Ahora s te adoro, Dios mo. Ahora s te adoro por encima de todas las cosas, porque me has enseado que eres el ms abominable, el ms cruel, el ms monstruoso de entre todos los dioses. No pudo acabar la frase. Todo se nubl sobre su cabeza y rod por tierra. Cuando recobr la consciencia, haban transcurrido muchas semanas. Estaba en una celda desconocida para l, en la que habra de pasar el resto de sus das. Sus nuevos hermanos elogiaban la abnegacin con que haba salvado las santas reliquias del fuego que sigui a la epidemia, poniendo incluso en riesgo su vida. Hablaban tambin del pobre ermitao al que Bernardo haba reconfortado espiritualmente hasta el ltimo momento y dado cristiana sepultura, desafiando los rigores de la peste. Todos le reconocan como un elegido de Dios, como un hombre santo. No haba ms que ver cmo la epidemia lo haba respetado, decan. Bernardo, el monje perverso, sonrea con una mueca extraa que todos atribuan a la santidad. Pero cuando se quedaba a solas maldeca con todas las fuerzas de su nima el nombre del creador. Fernando Pessoa, a travs de la voz de su heternimo Alberto Caeiro. No siempre quiero ser feliz, afirma con acento claro. Somos, y nada ms. La metafsica no sirve para explicar la realidad. Slo la poesa. Se eu pudesse trincar a terra toda E sentir-lhe um paladar, Seria mais feliz um momento. Mas eu nem sempre quero ser feliz. preciso ser de vez em quando infeliz Para se poder ser natural. Nem tudo dias de sol, E a chuva, quando falta muito, pede-se. Por isso tomo a infelicidade com a felicidade Naturalmente, como quem no estranha Que haja montanhas e plancies E que haja rochedos e erva. O que preciso ser-se natural e calmo Na felicidade ou na infelicidade, Sentir como quem olha, Pensar como quem anda, E quando se vai morrer, lembrar-se de que o dia morre, E que o poente belo e bela a noite que fica. Assim e assim seja. Si pudiera morder la tierra toda, paladearla, sera ms feliz un momento. pero no siempre quiero ser feliz. Es preciso ser de cuando en cuando infeliz para poder ser natural. No todo son das de sol, y la lluvia, cuando falta mucho, se pide. Por eso tomo la infelicidad como la felicidad naturalmente, como quien no extraa que haya montaas y llanuras y que haya rocas y haya hierba. Lo que es necesario es ser natural y calmo en la felicidad o en la infelicidad, sentir como quien mira, pensar como quien anda, y cuando se va a morir, recordar que el da muere, y que el poniente es bello y es bella la noche que queda. As es y as sea. EN LOS VASTOS JARDINES SIN AURORA Nac en una ciudad del Sur donde los atardeceres son morados y rosas. Al poco supe de un palacio situado en el geomtrico corazn de un laberinto en el que la luna se detiene cada noche extasiada. A veces mi ciudad se vuelve invisible a los ojos de los hombres. Entonces es an ms hermosa. Os doy la bienvenida. EL GUA DEL LABERINTO PARA ELLOS ESTE LABERINTO NO TIENE SECRETOS LAS LTIMAS ENTRADAS DEL LABERINTO RASTREANDO EN EL LABERINTO MI ESPACIO TUMBLR SIGUE LAS SENDAS DEL LABERINTO EN TU CORREO ELECTRNICO Follow this blog with bloglovin TRADUTTORE TRADITORE LOS SENDEROS MS VISITADOS DEL LABERINTO Mara Magdalena. Carlo Dolci Se hace raro imaginar acequias reptiles que t no conociste amagando venenos torturas indecibles mi. William McGregor Paxton Las tortugas te invierten en pupilas de piedra afiladas lunas crecientes electrizan la piel y un corr. quotGioventquot (Eliseu Visconti) Los mil rostros airados de las grgolas repiten un nombre sin sentido mientras copulan joc. Pietro Annigoni Me gusta pasear los cementerios con ojos de nio sorprendido. Un libro ayuda. Si es poesa francesa no se puede pedir. Jaime Gil de Biedma De qu sirve, quisiera yo saber, cambiar de piso,160 dejar atrs un stano ms negro160 que mi reputacin - y ya es d. 160Ishtar. Roberto Ferri 160 160Anima Mundi. Roberto Ferri 160 Tomba lacrimata. Roberto Ferri Reptilarium. Roberto Ferri 160Lib. Para Maitetxu, sin ms quotMi mujer desnuda mirando su propio cuerpo transformarse en escalones, tres vrtebras de una columna, cielo y.
No comments:
Post a Comment